Do 25.09.2025r. rodzice mogą wypisać swoje dzieci z Edukacji Zdrowotnej w szkole. 

Treści, które wzbudzają największy sprzeciw rodziców, są obecne w programie Edukacji Zdrowotnej (EZ):

  • dla szkół podstawowych i branżowych: w rozporządzeniu Ministra Edukacji z dnia 6 marca 2025 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz podstawy programowej kształcenia ogólnego dla szkoły podstawowej, w tym dla uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym, kształcenia ogólnego dla branżowej szkoły I stopnia, kształcenia ogólnego dla szkoły specjalnej przysposabiającej do pracy oraz kształcenia ogólnego dla szkoły policealnej (Dz.U. 2025 poz. 378, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20250000378) – strona 15 dla klas VII-VIII: uczeń „omawia pojęcie orientacji psychoseksualnej i kierunki jej rozwoju; wyjaśnia pojęcia związane z tożsamością płciową”, strona 41 dla szkół branżowych: uczeń „1) omawia zagadnienie odpowiedzialnego i satysfakcjonującego życia seksualnego oraz wymienia, co wpływa na libido; wymienia formy aktywności seksualnej; opisuje zaburzenia i dysfunkcje seksualne; 2) omawia czynniki wpływające na jakość życia seksualnego; 3) omawia kwestie prawne i społeczne związane z przynależnością do grupy osób LGBTQ+; 4) opisuje stereotypy płciowe, w tym odnoszące się do sfery seksualnej, a także omawia ich wpływ na rozwój człowieka i relacje interpersonalne oraz omawia sposoby przeciwdziałania tym stereotypom”.

  • dla szkół ponadpodstawowych: w rozporządzeniu Ministra Edukacji z dnia 6 marca 2025 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie podstawy programowej kształcenia ogólnego dla liceum ogólnokształcącego, technikum oraz branżowej szkoły II stopnia (Dz.U. 2025 poz. 382, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20250000382) – strona 26: uczeń „1) omawia zagadnienie odpowiedzialnego i satysfakcjonującego życia seksualnego oraz wymienia, co wpływa na libido; wymienia formy aktywności seksualnej; opisuje zaburzenia i dysfunkcje seksualne; 2) omawia czynniki wpływające na jakość życia seksualnego; 3) omawia kwestie prawne i społeczne związane z przynależnością do grupy osób LGBTQ+; 4) opisuje stereotypy płciowe, w tym odnoszące się do sfery seksualnej, a także omawia ich wpływ na rozwój człowieka i relacje interpersonalne oraz omawia sposoby przeciwdziałania tym stereotypom”.

 

Instytut Ordo Iuris od samego początku monitorował prace nad podstawą programową przedmiotu Edukacja Zdrowotna.

 

Instytut Ordo Iuris brał także udział w konsultacjach publicznych obu projektów rozporządzeń – dla szkół podstawowych (projekt nr 40 – https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12391102, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20250000378) oraz dla szkół ponadpodstawowych (projekt nr 41 – https://legislacja.rcl.gov.pl/projekt/12391100, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20250000382). 143-stronicowe stanowisko Instytutu Ordo Iuris wciąż figuruje na stronie Rządowego Procesu Legislacyjnego: https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//579/12391100/13091658/13091661/dokument702237.pdf. Zachęcamy do jego lektury!

 

Łatwo zauważyć, że pierwotna wersja projektów była jeszcze bardziej antyrodzinna i antymałżeńska, co pośrednio przyznało samo Ministerstwo Edukacji Narodowej, wskazując w podsumowaniu konsultacji, że w drugiej wersji projektów, po konsultacjach z udziałem m. in. Ordo Iuris oraz dziesiątek tysięcy petycji: „w podstawie programowej kształcenia ogólnego wprowadzono następujące zmiany w zakresie: 1) edukacji zdrowotnej polegające na: […] d) podkreśleniu wagi więzi małżeńskich, partnerskich oraz rodzinnych, uwzględniając je w dziale «Zdrowie społeczne»” (https://legislacja.rcl.gov.pl/docs//579/12391100/13091691/dokument707391.pdf). Fakt, że pierwsza wersja projektów nie uwzględniała tak kluczowych treści (a tym samym była ewidentnie sprzeczna z ustawą, która nakłada na ministra obowiązek uwzględnienia tych treści w rozporządzeniu), i trzeba było ministra przynaglać do umieszczenia tam nawet tak podstawowych treści, jest sam w sobie dowodem złej woli projektodawców, gdy chodzi o kwestie związane z małżeństwem i rodziną.

 

Nawet jednak w obecnej postaci, sama obecność w tej podstawie, nawet jeżeli tylko w jednym czy dwóch modułach spośród 11, treści jaskrawo sprzecznych z dotychczas obecnym, zadowalającym treściowo, modelem nauczania o małżeństwie i rodzinie, każe odnosić się sceptycznie do całości programu. W rozporządzeniu nie została przewidziana jakakolwiek procedura, która faktycznie umożliwiałaby oddzielenie treści prorodzinnych od treści antyrodzinnych; która dawałaby gwarancję uniknięcia tych treści przy okazji pozostałych modułów.

 

To olbrzymi krok wstecz w porównaniu z podstawą programową wychowania do życia w rodzinie (WDŻ). W podstawie programowej WDŻ również była obecna seksualność. Wystarczy zajrzeć do rozporządzenia w sprawie WDŻ z 1999 r. (Dz.U. 2023 poz. 2431, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20230002431) oraz do rozporządzenia w sprawie podstawy programowej z 2018 r. (Dz.U. 2018 poz. 467, https://isap.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU20180000467 – WDŻ jest na stronach 320-324), by przekonać się, że treści związane z seksualnością pojawiają się tam wielokrotnie.

 

Problemem nie jest zatem przekazywanie wiedzy na temat seksualności. Problemem jest kontekst. Rodzina w podstawie programowej EZ nie jest oparta na małżeństwie, które jest zmarginalizowane i zrównane ze związkami partnerskimi. Seksualność z kolei została wyjęta z kontekstu rodziny. W myśl podstawy programowej EZ kluczowym, niemal wyłącznym warunkiem podjęcia aktywności seksualnej jest świadoma zgoda (nauka o tym w kl. VII-VIII SP). Nie miłość, ani tym bardziej trwały związek (nie mówiąc o małżeństwie).

 

Podsumowując, głęboki sceptycyzm wobec EZ jest uzasadniony, co potwierdzają także polscy biskupi: